РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Рыгор Крушына
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Сьвісьцёлка
Сарваў я ў жыце каласок.
Пазногцем адшчыкнуў сьцябло,
Зрабіў з яго сьвісьцёлку.
Падзьмуў напорна –
Малое сьцятае сьцябло
Тонка засьпявала.
Ці ня кроў зялёная
Ў ім гаманіла?
Гэта было даўным-даўно,
На мяжы майго дзяцінства.
 
А ўжо мінула паўстагодзьдзе.
I азваўся голас тэй сьцяблінкі.
Былы жытнёвы стогн
Выпесьціў песьню
Сьпелага ўраджаю.
Я сьпяваю, я граю
Не на сьцяблінцы –
На лістох паперы.
А зялёны колас?
 
Цяпер – не сарву.
Расьці сабе ў полі,
Узьнімайся налітым зернем,
Чакай свайго жніва.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.